Pod koniec XIV wieku Mikołaj z Chomiąży herbu Nałęcz, zwany też „Diabłem Weneckim”, w pobliżu Osiej Góry i Mościszewa zbudował zamek na potrzeby obronne w prowadzonej przez jego ród wojnie z Grzymalitami, nazywanej też wielkopolską wojną domową. Jednocześnie, jako sędzia kaliski, a więc dość znaczny dostojnik, pragnął mieć okazałą siedzibę. To przecież podnosiło prestiż szlachcica i pozytywnie wpływało na jego wizerunek.

Nazwę osady Wenecja nadał prawdopodobnie sam właściciel i fundator zamku. Nie powiodły się kilkakrotnie podejmowane próby lokacji w tym miejscu miasta. Sam zamek funkcjonował też zaledwie około stu lat, w tym czasie wielokrotnie zmieniając właściciela. W 1420 roku spadkobierca Mikołaja Nałęcza, jego wnuk Mikołaj Pomian, sprzedał twierdzę biskupom archidiecezji gnieźnieńskiej. Ostatecznie, jako własność biskupów, zamek został rozebrany dla odzyskania budulca, który był potrzebny w Żninie na inne cele. Sama twierdza była już w tym miejscu zbędna, a dalsze jej utrzymywanie niepotrzebnie generowało znaczne koszty.

Ponieważ nie można dziś ustalić ówczesnego wyglądu budowli, stanowi ona zabytek jako trwała ruina. Prace konserwatorskie ograniczają się więc do utrzymania aktualnego stanu, aby nie pogłębiała się jej, trwająca ponad pięć wieków, dewastacja.